سایت خبری شهر اولین ها// عبدالرحیم سوارنژاد:اول مهر خیلی هوای مدرسه می کنم ، دوران دانش آموزی ام در دبستان نوروز مسجدسلیمان همان خانه اجاره ای با اتاقهای دوری درب چوبی اش با شیشه های شکسته ولی در چشم ما خیلی قشنگ ! جایی که اولین بار روی نیمکتهای مدرسه نشستم، با حیاط بزرگش و […]
سایت خبری شهر اولین ها// عبدالرحیم سوارنژاد:اول مهر خیلی هوای مدرسه می کنم ، دوران دانش آموزی ام در دبستان نوروز مسجدسلیمان همان خانه اجاره ای با اتاقهای دوری درب چوبی اش با شیشه های شکسته ولی در چشم ما خیلی قشنگ !
جایی که اولین بار روی نیمکتهای مدرسه نشستم، با حیاط بزرگش و پرچم افراشته اش که نگاه بچه ها را به آسمان می دوخت ، صف ،نصیحتهای آقای ناظم،شلوارنو ، کتابهای تمیز ، سر وصدا و رفیقهای جدیدی که حالا خیلی قدیمی شده اند و بعضی از إنها درون قاب لبخند می زنند! مسیر مدرسه نوروز و بقالی سر کوچه توقفگاه همه بچه ها! و حالا نه از مدرسه خبری هست و نه از آن بقالی و نه از بچه ها !و من در اول مهر غریبه شدم! کسی مدرسه نوروز راهم نمی شناسد!
اول مهر که می شود دوباره دوست دارم معلم شوم و با مسلم حاتمی به اندیکا بروم! با مینی بوس مشهدی غیزان جلوی مدرسه ناصرخسرو پیاده شوم! با محسن نظر پور سلام علیکی کنم و وارد حیاط شوم و با صدای دلنشین زنگ به کلاس بروم بعد از کلاس بیایم در اتاق روزعلی حاتمی بنشینم و تخم مرغهای محلی نیمرو شده را با نان تیری صرف کنم و انرژی بگیرم! بچه ها که هنوز نیامده اند و با چند تایی که هستند توی زمین کنار مدرسه فونبال بازی کنم! روبروی مدرسه ناصرخسرو و طبیعت زیبایش خیره کننده بود و اول مهر اندیکا دنیایی داشت خیلی قشنگتر از جاهای دیگر و آنجا سر آغاز معلمی ام بود و اولین بار روبروی نیمکت دانش آموزان قرار گرفتم و بدون لکنت سخن گفتم!
اول مهر از مسجدسلیمان تا اندیکا سراسر خاطره می شود و دورتر از همیشه افتاده ام در کنار خانه با یاداوریها زندگی می کنم تا خود را فراموش نکنم با اینکه سالهاست فراموش شده ام مانند دبستان نوروزی که نیست! ولی من هستم در غربتی که باهمه تلخیهایش به مهر می اندیشد و دل بسته ام. و باخاطراتش لبخند می زنم و شیرین بازی بچه هایش کام هر انسانی را شیرین می کرد. و من بیشتر از همیشه دلتنگم ، نمی دانم چرا مهر با من نامهربان شده است؟
و اول مهر و من و نگاه بر عبور…
