اعتبار طرح های اجرا شده در مسجدسلیمان نصف شوشتر و یک پنجم بهبهان است
اعتبار طرح های اجرا شده در مسجدسلیمان نصف شوشتر و یک پنجم بهبهان است

 شهر اولین ها// صادق مرادی: دلیل سهم کم مسجدسلیمان از اعتبارات دولت چیست؟/ چرا نماینده مسجدسلیمان در جذب اعتبارات لازم برای حوزه انتخابیه خود عملکرد مطلوبی نداشته است؟ / در بی عملی شورا و شهردار مسجدسلیمان، زباله های رها شده در شهر بین جانوران دست به دست می شود/ نقش نخبگان علمی و فرهنگی در […]

 شهر اولین ها// صادق مرادی: دلیل سهم کم مسجدسلیمان از اعتبارات دولت چیست؟/ چرا نماینده مسجدسلیمان در جذب اعتبارات لازم برای حوزه انتخابیه خود عملکرد مطلوبی نداشته است؟ / در بی عملی شورا و شهردار مسجدسلیمان، زباله های رها شده در شهر بین جانوران دست به دست می شود/ نقش نخبگان علمی و فرهنگی در احیا شهرستان مسجد سلیمان چیست؟

هر ساله با فرا رسیدن هفته دولت خبرهای خوبی از افتتاح طرح های عمرانی در سطح کشور منتشر می شود. امسال نیز همچون گذشته طرح هایی در استان خوزستان اماده بهره برداری می باشد؛ شریعتی استاندار خوزستان از افتتاح 469 طرح در استان خوزستان خبر داد.
اما آنچه در این خبر برای مردم مسجدسلیمان حائز اهمیت است سهم این شهرستان از اعتبارات دولت می باشد.به گفته استاندار، اعتبار لازم برای تکمیل طرح های عمرانی در مسجدسلیمان حدود 375 میلیارد ریال بوده و رتبه سوم را از نظر اعتبارات عمرانی در سطح استان پس از بهبهان با اعتبار یک هزار و 490 میلیارد و و شوشتر با 764 میلیارد ریال دارا می باشد. چیزی که در میان جالب توجه است عدم اشاره به بودجه شهرهایی مثل اهواز، دزفول و آبادان است. براستی باور اینکه در این شهرها اعتباری کمتر از 37 میلیارد تومان هزینه شده باشد دشوار است. و به فرض هم که ادعای استاندار درست باشد آیا با این حجم از خرابی ها در شهر مسجدسلیمان، اختصاص این بودجه چه کمکی می تواند به شهر کرده باشد؟ مگر از سال گذشته تاکنون تغییر محسوسی در روند عمرانی شهر مشاهده شده است؟ جالب تر آنکه وقتی در مقام مقایسه اعتبارات مسجدسلیمان با بهبهان و شوشتر برمی آییم درمی یابیم که این مبلغ تنها نصف اعتبار شهرستان شوشتر و یک پنجم اعتبارات شهرستان بهبهان می باشد!!
اما براستی دلایل کم توجهی دولت به شهرستان مسجدسلیمان چیست؟ مسجدسلیمانی که از نظر وسعت و جمعیت بزرگ و پرجمعیت تر از دو شهر فوق الذکر است و از سوی دیگر پایتخت بلامنازع انرژی های فسیلی و برق-آبی است و هر آنچه کشور را بر پا نگه داشته است در این شهر و امثال این مناطق موجود است.
پس به راستی دلیل بی توجهی دولت به این شهر چیست؟
به زعم بنده جواب این سوال را باید نداشتن متولی و مسئول زبده در این شهر دانست؛
نماینده محترم که به جای مطالبه گری و احقاق حقوق مردم حوزه انتخابیه، عملکرد مطلوبی در این زمینه نداشته و بدون شک مردم بخوبی این اتفاقات را موشکافانه رصد می کنند.
از سوی دیگر بیشتر فرمانداران گذشته عمدتا به دلیل وابستگی سیاسی به استاندار و دولت، در احقاق حقوق مردم موفقیت خوبی کسب نکرده بودند. -هرچند امیدواریم فرماندار کنونی به دلیل سابقه اجرایی و ارتباط موثر با عناصر قدرت، بتواند نقش مفیدی در توسعه شهری ایفا کند-.
شهردار پروازی هم که به لطف اختلاف همیشگی اعضای شورای شهر، به شکلی درد آور شهر را به حال خود رها کرده، به گونه ای که زباله های وامانده سطل های زباله، در یک نزاع همیشگی، بین جانوران دست به دست می شوند!!
اما براستی چاره درد این شهر چیست؟
بنظر می رسد تنها راه نجات شهری که مردم آن مدتهاست از مسئولینشان نا امید شده اند ، ورود پر قدرت نخبگان علمی و فرهنگی به منظور ایجاد هسته های تولید اندیشه و علم است. باید هر چه سریع تر دانشگاهیان و اساتید و اهل فن و هر آنکس که هنری دارد بنا به فرموده مقام معظم رهبری «آتش به اختیار» وارد جهاد آگاه سازی مردم شوند زیرا از مهمترین ابزارهای رشد شاخصه های شهروندی، شناخت و پیگیری احقاق حقوق شهروندی است. و از سوی دیگر با ارایه راهکارهای علمی و عملی به مسئولین دلسوز راهگشای بسیاری از مشکلات شهر شوند.