سایت خبری شهر اولین ها//حسین سریع کار: دلم می سوزد به شعارهایی که در دهن ها می چرخد و هیچ کس به آن عمل نمی کند، به حرف هایی که می زنیم و چیزهایی که می بینیم اما یادمان می رود پای هر حرفی، مرد عمل می خواهد. دلم می سوزد به دیواری که انجمن […]
سایت خبری شهر اولین ها//حسین سریع کار: دلم می سوزد به شعارهایی که در دهن ها می چرخد و هیچ کس به آن عمل نمی کند، به حرف هایی که می زنیم و چیزهایی که می بینیم اما یادمان می رود پای هر حرفی، مرد عمل می خواهد. دلم می سوزد به دیواری که انجمن های محیط زیستی با هزینه خودشان برای شهرشان یک هفته پیش نقاشی کردند که شاید در توسعه فضای محیط زیستی قدمی بردارند و حالا با عکس های رنگا رنگ پر شده…!دلم می سوزد برای همان هایی که مشکلات فرهنگی و مسایل سینما و موسیقی و شعر و هنر را ارجع ترین برنامه های خود می دانند و میلیون ها تومان هزینه بنرها و پلاکاردها می کنند اما نمی دانند با امروز بیش از یک هفته است که برق متولی فرهنگ شهرستان یعنی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی به علت بدهی قطع شده و لنگ چند صد هزار تومن هزینه است…!
دلم می سوزد آقایان …من یک نماینده نمی خواهم. من نماینده ای می خواهم که در چهار سال آینده از هر وزیری لااقل یک سوال بپرسد. در هر آغاز جلسه ای یک نطق پیش از دستور آماده داشته باشد. و لاقل دو طرح آماده برای توسعه شهرستان و نه تنها شهر بلکه توسعه کشور را به مجلس ارائه کند.
دلم می خواهد به یک نماینده رای ندهم. به تیمی از کارشناسان رای بدهم که در کنارشان مردی باشد که اساساً هدفش توسعه شهری با استفاده از توانمندی های افراد شاخص در رشته های مختلف و استفاده از توانمندی های کارشناسان به عنوان مدیران توانمند اجتماعی باشد.
دلم می سوزدآقایان. دلم عجیب می سوزد،که دهان هایمان پر است از شعار و این که چه کسی چهار سال آینده را روی صندلی بهارستان پر می کند؟
کاش جوری شود که دیگر دلم این گونه نسوزد. دلم از بی فرهنگی به درد نیاید،کسانی که آغوش شان را این گونه بر روی سیاست باز می کنند هم این گونه هم دردهای نسل های دردمند اجتماعی و فرهنگی جامعه را فریاد بزنند.
کاش می شد چهار سال دیگر را ببینیم که بعضی ها برای رأی هایشان احترام قائل شوند.برای خودشان برای شهرشان و برای مردم شان.
فارغ از این که چه کسی فردای انتخابات صندلی مجلس را نصیب خود می کند به ایشان توصیه می کنم، از یک چیز پرهیز کند و آن یک چیز همیشه آفت نمایندگی در مسجدسلیمان بوده و هست و آن هم تک روی و یک تنه تصمیم گیری برای شهر است. هر شخصی که به بهارستان می رود تنها با یک تیم کارشناسی قوی می تواند بنیان اجتماعی ما را متحول کند.مشروط بر این که برنامه های جامعی برای توسعه شهری به همراه داشته باشد و لاغیر.
